Część pierwsza opowiadania koleżanki

CZĘŚĆ PIERWSZA

   Pewnego dnia rodzice oświadczyli mi że za dwa dni wyprowadzacie sie z Polski (z Warszawy) do San Fernando w Hiszpanii. Nie chciałam, ale nie było nic do powiedzenia. Rodzice wiedzieli ze chodzisz na dodatkowe lekcje Hiszpańskiego i  dobrze sobie radzisz. Ciężko mi było rozstać sie ze szkołą, znajomymi i otoczeniem.

    Nadszedł czas wyprowadzki. Powoli wychodziłam z pokoju. Przy drzwiach odwróciłam się i spojrzałam na pusty pokój ze łzami w oczach. Zeszłam na dół, gdzie czekali rodzice i poszliśmy do samochodu. Wyruszyliśmy na lotnisko. Nie było to daleko zajęło to nam  jakaś godzinę. Wzięłam swoje walizki i weszłam z rodzicami do samolotu. Wybrałam sobie miejsce i  usiadłaś. Wzięłaś słuchawki i włączyłam muzykę, po chwili zasnęłam. Obudziłam sie już na miejscu. Wyszłam oszołomiona z samolotu. Wspólnie z rodzicami wyszłam na lotnisko, a tam  czekała już  taxówka. Nagle zatrzymaliśmy sie i stanęliśmy przed dużym blokiem, przy plaży. Weszłam do środka mama pokazała tobie mi pokój. Weszłam  i od razu podeszłam do okna. Był tam widok na plażę. Spojrzałam na ludzi byli szczęśliwi i uśmiechnięci. Dopiero wtedy dotarło do mnie, że to właśnie tu zaczyna się moje nowe życie. Na mojej twarzy pojawił sie uśmiech. Odwróciłam się, a za mną stali rodzice. Spojrzałam na nich i rozejrzałam sie po pokoju. Wzięłam swoje walizki i pełna entuzjazmu zaczęłam się rozpakowywać. Trochę zajęło czasu. Interesowała mnie bardzo plaża ubrałam się i zeszłam na dół, by powiedzieć rodzicom, że wychodzę. Okolica była taka spokojna i niewinna, po kilku minutach znalazłam sie na miejscu. Usiadłam i patrzyłam na wodę. Obok było dwóch chłopaków grających w piłkę. Trochę to wydawało mi tobie dziwne ze grali o tej porze, ale oj tam. Dalej zapatrzona w wodę zaczęłam myśleć o swoich przyjaciołach, znowu zrobiło mi się smutno. Nagle ktoś uderzył mnie piłką odwróciłam się, a przede mną  stał chłopak

 - nic tobie nie jest ??

 - nie wszystko okej

 -na pewno ?

 -tak

 -okej no i przepraszam

 -spoko

 -ale jednak coś sie stało ?

 -nie ! to znaczy czemu pytasz ?

-widzę że coś jest nie tak

 - .....

 - powiedz może mogę jakoś pomóc

 -naprawdę ?

 -no tak

 -to myślisz że możesz pomóc mi zapomnieć o tych wszystkich latach spędzonych tam ? z moimi przyjciółmi ?

 -yyy no wiesz chciałbym ale ..

 -no właśnie

 Nagle w oddali ktoś woła 'Abraham idziesz ' (po czym zapytałam )

 -kto to ?

 - mój brat

 - aha Abraham tak ?

 -tak po czym podałaś mu rękę

 -ja jestem Noelia

 -ładne imię

 -dziękuję twoje też takie nie spotykane nigdy wcześniej nie słyszałam

 - dziwne

 -czemu ?

 -dowiesz sie w swoim czasie

 *dzwoni twój telefon *

 -przepraszam musze odebrać

 -okej

* dzwoniła moja mama martwiła się  czemu mnie tak długo nie ma .... skończyłam rozmawiać i odwróciłam sie trzymając tel w ręce

 -mogę na chwilę ? – spytał Abraham

 -po co ?

 -chcę ci dać swój numer

 -okej

 Dałam mu a on zapisał. Spojrzałaś mu prosto w oczy były takie ciemne i tajemnicze utonęłaś, to było takie niesamowite.

 -....ładne masz oczy

 -dziękuje, wiele osób mi to mówi, ale nie tak pięknych jak ty.

 Zaczerwieniłam się po czym spojrzałam na tel i zobaczyłaś że jest 22.35.

 -ja musze już iść, jest późno

 -to może cię odprowadzę

 - mieszkam niedaleko

 -ja tez

 -no wiec chodź

 Chłopak obiął mnie i tak szliśmy przez całą drogę, zatrzymaliście sie przed blokiem.

 -no to tutaj- chłopak sie zaśmiał

 -czemu się śmiejesz?

 -bo ja też tu mieszkam

 -na prawdę ?

 -tak

 -to super

 -pod jakim numerem ?

 -pod 9

 -aham

 - a ty ?

 - pod 5

 Zapadła cisza. Znowu spojrzałam w jego piękne oczy. Zbliżył sie do mnie, delikatnie pocałował i przytulił

 - to było...

 -wiem przepraszam, nie powinienem

 -nie nie o to chodzi

 -a o co ?

- nigdy tego nie czułam

- nie rozumiem

- no wiesz to takie dziwne, że znam cię od można powiedzieć ze dwóch godzin, a czuje sie przy tobie bezpieczna

 - ty tez jesteś inna niż wszystkie. Nie piszczysz na mój widok

 -a czemu inne to robią

 -dowiesz sie później

-spoko -może chcesz iść ze mną jutro na koncert ?

-ja?

 -a widzisz tu kogoś innego ?

 -nie -to pójdziesz ?

 -okej a czyj ?

 -niespodzianka

 -okej to ja idę późno już

 -okej ja tez juz musze iść

 -okej a no i przepraszam że przerwałam wam grę

 -hehe nie szkodzi

 -okej to pa

 -pa

 Uśmiechnęliśmy sie do siebie i poszliśmy w swoją stronę.